Pallas hike Lapland

Tsja, het is dan wel pas een week geleden dat ik voor het laatst wat geschreven heb, maar de week zat dan ook bomvol met mooie, nieuwe en spannnde momenten. Het was namelijk de week dat we met onze backpack en tentjes door Lapland hebben gehiked en man, wat is het er prachtig.

Daar zaten we dan met z'n allen, een treincoupé vol met zware backpacks en studenten die helemaal klaar waren voor de trip door Lapland en al zijn pracht en ervaringen. Het was wel een beetje apart, een treinreis die 9 uur duurt en nog steeds ben je in hetzelfde land, dan voelt dat anderhalf uurtje naar Amsterdam ineens niet meer zo heel erg ver meer. Na de trein volgde nog een lange busrit, maar met stops bij een rivier met aan de andere kant Zweden, een echte Lapse markt en een lunch, viel ook dat wel weer mee. Wel was iedereen retemoe na zo'n lange reis en het vroege opstaan, dus gelukkig hoefde we de eerste dag maar 3km te hiken naar de slaapplaats. Hier kregen we even de tijd om ons avondeten voor te bereiden op gasbrandertjes(iedereen natuurlijk hele week aan de pasta, noodles en pap gezeten door praktische overwegingen). Vervolgens kregen we een lesje in hoe het rondtrekken in Finland eigenlijk werkt en wat mij betreft hebben ze echt een topsysteem ontwikkeld met z'n allen hier. Zo is het bijvoorbeeld de regel dat wanneer je rust in een hutje, deze staan overal door de bossen heen als rustplek, en er komt een nieuwe hiker aan, dat de eerste weg moet. Dit is gedaan omdat de persoon die het eerst was, waarschijnlijk al uitgerust is. Of dat iedere plek voorzien wordt van houtblokken om vuur mee te maken, maar dat voordat je weg gaat, je evenveel of meer hout moet hakken als je gebruikt hebt voor de volgende hiker. Ook zijn er veel onbesproken regels die de Finnen met elkaar hebben om de natuur zo goed mogelijk te behouden en dat werkt. Ik zeg: wereld, leer van hoe ze het hier aanpakken.
Daarnaast kregen we ook nog een lesje in het hakken van hout/maken van vuur en hoe om te gaan met het mes, een essentieel survival gereedschap.
En net als de volgende nachten, was ook de eerste nacht in het tentje een koude nacht, maar door alle drukte kon er prima geslapen worden.

De tweede dag hebben we ongeveer 9 a 10km gelopen met tussendoor een aantal stops. Zo werd er tussendoor regelmatig de kaart en het kompas tevoorschijn gehaald om te kijken of je je exacte positie kon bepalen en kon benoemen hoe bijvoorbeeld een berg in de verte eigenlijk heette. Met andere woorden, mocht je verdwalen in het enorme natuurgebied, kun je jezelf altijd terug loodsen. Wat zo speciaal was aan het gebied waar we deze dag doorheen liepen, was dat het de meest schone en verse lucht was van heel Europa, en dat voel je ook. Als je er loopt merk je gelijk de frisheid die door je neus gaat bij iedere ademhaling, je krijgt er energie van en het is moeilijker om in een slecht humeur te zijn. Ook aan de natuur was dit te zien. Zo groeide er bijvoorbeeld een soort mos genaamd (vrij vertaald) bosbaard. Deze groeit alleen als de lucht kraakhelder en schoon is en is voor mensen zoals ik, die uit de stad komen, dus een zeldzaam aanzicht. Tijdens deze hike hebben we een gedeelte door het bos, een gedeelte open vlakte en een gedeelte moeras moeten doorkruisen, maar het was allemaal even mooi en uniek om te zien.
Deze nacht hoefden we niet in een tent te slapen, maar was er een hutje vrij voor ons inclusief sauna. Toch een beetje luxe hiken dus. De sauna hier was echt heerlijk na zo'n dag lopen door de blub en met name het tussentijds in het ijskoude meer springen om vervolgens weer naar de sauna te sprinten gaf nieuwe energie.

De derde dag hebben we ongeveer 11km gelopen met wederom stops om het kompas en de kaart tevoorschijn te halen. Deze dag zijn we wat meer de hoogtes in gegaan, dus je had eigenlijk altijd een uitzicht van vele kilometers ver weg, zo ver dat je soms Zweedse bergen in de verte zag staan. Eén van de speciale momenten deze dag was het zien van rendieren die voorbij kwamen lopen. Mooi om te zien hoe deze dieren, ondanks dat ze het bezit zijn van iemand(er zijn geen echt wilde rendieren meer hier), ze honderden vierkante kilometers hebben om in te leven. Door de grote hoogte zaten we ook voorbij de boomgrens, wat weer een heel ander aanzicht gaf dan de dag ervoor. Na onze lunchbreak hadden we de optie om de berg Tappuri te beklimmen, hier ging natuurlijk iedereen voor. Na een flinke beklimming waren we dan allen aan de top en iedereen was spontaan stil op wat "ooeeh" en "aaaah" na. Het voelde alsof we op het topje van de wereld stonden, nog niet eerder heb ik zo'n uitzicht gezien als ik die dag op Tappuri heb gezien. Je kon enorme afstanden ver weg zien en er was geen dorpje of stad te bekennen, alleen te pure ongerepte natuur van Fins Lapland, prachtig.
Na deze ervaring kregen we de taak om zelf in kleine groepjs de weg naar ons eindpunt te navigeren met de map en eventueel het kompas, wat ons vrij makkelijk af ging. Hier kregen we nog even een lesje over rendieren en was het weer vroeg het bed in, want het was weer een lange dag.

De laatste hike dag moesten we in het geheel zelf de weg zien te vinden naar het eindpunt, wederom in kleine groepjes. Wij gingen als eerste weg en waren al gewaarschuwd dat met name het begin een erg lastig stuk is om het goede pand te vinden. Tsja, het goede pad hebben wij niet gevonden... We zijn midden door een moeras heen gelopen en hebben over een hek moeten klimmen, maar hebben door goed gebruik te maken van de kaart en het kompas wel zonder problemen het pad kunnen vinden. Sterker nog, we hadden een stuk afgesneden, alleen niet de conventionele weg genomen. En zo zie je nog eens wat anders. De hike terug werd op flink tempo gedaan en is verder eigenlijk zonder problemen verlopen en ging voor de helft door bekend gebied heen, dus ik zal niet herhalen hoe prachtig het was.
Tijdens de busrit terug hebben we wederom een paar stops gemaakt, de eerste bij het Pallas hotel. Hier kregen we een korte film te zien over het gebied waar we doorheen gelopen zijn en dat gaf wel wat leuke inzichten in wat we eigenlijk gezien hebben. Ook zijn we langs een soort dierentuin geweest, maar deze was niet helemaal mijn ding. En een eter als ik ben, moest ik natuurlijk het speciale voedsel hier ook proberen, namelijk een rendier en beer pizza. Smaakte niet gek, maar niet erg bijzonder.

En daar zaten we dan weer, een treincoupé vol met backpacks en studenten die een heerlijke lucht verspreiden na 5 dagen niet gedoucht te hebben, moe en voldaan.