De eerste weken

We zijn inmiddels weer 2 weken verder en het waren weer 2 topweken. De eerste dag na m’n vorige blog zou ik eigenlijk m’n eerste kajak activiteit doen, maar door de zuidwester wind was het “sea state level” zoals ze dat hier zeggen, te hoog om veilig een activiteit te kunnen doen. De tijd die hierdoor vrij kwam hebben we gebruikt om langs de hotels te gaan en het bedrijf te promoten en uit te leggen aan de mensen wat we doen. Als eerste zijn we naar Fira gegaan, wat de hoofdstad is van het eiland. Het centrum zelf is mij te toeristig(is bij deze een woord), maar even buiten het centrum loopt wel een stuk waar je mooi over de caldera(midden van het eiland met de vulkaan) uit kunt kijken. Natuurlijk kwamen we niet voor het uitzicht, maar genieten terwijl we van plek naar plek liepen was zeker goed te doen.
Maar het genieten duurde niet lang, in de autorit terug naar huis kreeg ik namelijk te horen dat Prince dood was! Ik zat achterin en had op een gegeven moment niet door dat er al een tijdje tegen me gepraat werd, ik was compleet van slag. What the fuck was dit. Toen ik tegen de mensen hier het nieuws vertelde vroeg er 1 wie Prince eigenlijk is en een ander had zoiets van “Oke, het zal”. Wat is deze mensen? Kan toch zomaar niet. Deze avond dus maar een beetje hangend in huis doorgebracht omdat er verder niks meer gepland stond voor die dag.

De volgende dag was dan het moment daar dat we onze eerste hike tocht van het seizoen hadden. Deze begon in Akrotiri(waar ik verblijf) en liep als eerste naar het Castelli, hier hebben ze een museum gemaakt voor historische Griekse blaasinstrumenten. Er wordt een gedeelte geschiedenis verteld over het kasteel en vervolgens wordt de mythologie rond de instrumenten verteld en krijgen we ze ook te horen. De instrumenten worden door de man zelf gemaakt op de zolder met dezelfde materialen en methodes als ze in vroegere tijden deden, dit geeft het geheel een authentiek geluid en aangezien blaasinstrumenten mijn favoriet zijn kon ik goed genieten van het geheel. Vervolgens zijn we een stuk over de bergen gelopen achter Akrotiri en richting het Paralia Kokkino(rode strand) gegaan. Hier werd een picknick georganiseerd met traditionele Griekse gerechten, maar allemaal finger food, want er moet natuurlijk nog verder gelopen worden.

De dag erna zijn we naar Oia(spreek uit als ia) gegaan om daar promotie te maken. Dit is het dorpje dat bekend is van de vele foto’s als men zoekt naar Santorini. De blauwe-witte huisjes en de windmolens, gebouwd op de rand en zijkant van de klif. Het is nu het juiste moment om door dit dorp te lopen aangezien het toeristen seizoen nog niet echt begonnen is. Na de promotie zijn we even door het centrum gelopen en ik vind het echt een prachtig dorp. Maar natuurlijk werd mijn aandacht getrokken door een boekwinkel waar ik toch echt even in moest. Hier had ik de hele dag kunnen doorbrengen als het moest. Er is geen plek in de winkel waar geen boek te vinden is en met allemaal klassiekers die ik in Nederland nooit heb kunnen vinden of reteduur zijn op internet. Het liefst had ik de hele winkel leeg gekocht, maar helaas kan ik maar een bepaald gewicht mee terug nemen. Bij het afrekenen kwam ik erachter dat de eigenaar een Belgische jongen was die niet veel ouder is dan ik. Ook hij had zijn minor gedaan in Finland en zodoende hebben we dus een tijdje kunnen praten en ben ik te tijd compleet vergeten, dus laat thuis, maar wel de hele dag marketing gedaan en een goede tijd gehad in de winkel.

De eerste klassieke hike tocht kwam de volgende dag, namelijk die van Fira naar Oia. Het valt op dat bijna alle klanten Amerikaans zijn en dit schijnt het hele seizoen door het geval te zijn. De hike tochten ga ik niet te veel beschrijven, daarvoor kun je de foto’s bekijken. Ik denk dat die voor zichzelf spreken over hoe tof deze paden zijn om te bewandelen. In de avond besloot ik met een collega even langs onze buren bij het castelli te gaan om wat meer te leren over de oude muziekinstrumenten. In plaats van een uitleg te geven kregen we wat gereedschap in onze handen en werd ons geleerd hoe we deze zelf kunnen maken en hoe je het geluid van de instrumenten kunt veranderen door subtiele aanpassingen te maken. Aan het einde hebben we onze eigen mini panfluit gemaakt die we mee mochten nemen. Dus bij deze mensen: ik stop met de opleiding en ga een muziek carrière beginnen, want muziek is mijn leven *ahum*.

De volgende paar dagen waren gevuld met wat meer kleine klusjes en promotie, dus niet veel nieuws om te vertellen, maar wel veel nieuwe plekken gezien en nieuwe mensen ontmoet. Maar een paar dagen later was het tijd voor mijn kajaktraining. Omdat ik geen licentie heb, mag ik geen groepen begeleiden in een mono kajak, maar moet ik altijd met iemand in een dubbel zitten. Dus samen met een andere nieuwe werknemer kregen we de plekken te zien waar ze met de kajak tour heen gaan en kregen we de informatie over locaties die we moeten vertellen. Ook moesten we oefenen wat we doen als je kapseist en hoe je jezelf onderwater moet bevrijden. Met deze nieuwe informatie dacht ik dat het nog wel een paar dagen zou duren voordat ik het zou kunnen toepassen, maar spontaan kregen we toch nog een nieuwe groep voor diezelfde middag. Ik kon nog niet mee met de groep zelf door het aantal mensen, maar kon wel de transfer doen, dus het oppikken van het hotel naar het strand en terug. Hierbij is het zaak dat ik de klanten vertel over wat ze zien, de geschiedenis van het eiland of gewoon een gesprek aan de gang houd. En als de echte prater die ik ben is dat natuurlijk een tweede natuur voor mij *ahum*. Maar het bleek minder lastig dan gedacht, Amerikanen kunnen namelijk niet stoppen met praten en dus is een gesprek vrij makkelijk gestart.

Op de veertiende dag hier had ik dan mijn eerste semi vrije dag. Deze heb ik in de ochtend doorgebracht met het verkennen van een pad die we in een andere hike tocht hebben en deze een beetje vrijgemaakt van rotzooi en gevaarlijke rotsen. Omdat er deze dag een vrij stevige zuidooster wind stond vonden ik en de nieuwe collega het wel tof om met de SUP het water op te gaan om te kijken hoe we ons staande zouden kunnen houden op de golven. Dit bleek vrij lastig te zijn, maar wel erg tof om te doen, helemaal als het dan toch lukte om met een golf mee te surfen. De avond wel de highlight van de week. Het is hier nu namelijk Grieks pasen en dat betekend dat er overal vieringen worden gehouden. Wij kregen de tip om naar Pyrgos te gaan om hier in het centrum de viering te bekijken. Om er te komen hebben we zelfs nog in de file gestaan en moesten we een halfuur de berg op lopen omdat we de auto niet dichterbij kwijt konden. Maar het was het meer dan waard. Na enige tijd werden er namelijk vuurtjes aangestoken rond de kerk en langs alle paden in het dorp op. Hier zijn we tussendoor naar beneden gelopen wat op zicht al mooi was om te zien. Maar eenmaal beneden aangekomen keken we nogmaals omhoog en zagen we hoe het dorp er in zijn geheel uit zag. Overal branden vuurtjes, het was net of het hele dorp in vlam stond. Dit was echt één van de dingen waar je bij moet zijn geweest, de foto doet geen eer aan de pracht van dit alles.

En gisteren was het dan eindelijk mijn tijd om mee te gaan met een kajakgroep van 12 Amerikanen. Ik vond het nog vrij lastig om en het overzicht te bewaren over de groep, maar ook de juist techniek te gebruiken omdat ik in een dubbele kajak zat en mezelf goed te positioneren ten opzichte van de groep en de golven. Maar het was wel erg tof om te doen en, net als het hiken, kan ik er erg veel uit leren om dit te kunnen. De SUP activiteit van de middag is verplaats naar komende week vanwege de golven. En daar zijn we dan in het nu. Het Grieks pasen is vandaag, dus alles zit dicht en is het een nationale feestdag. In de avond zullen we naar de buren gaan waar ze een heel lam braden boven een open vuur en zal er (door de rest) veel gedronken en(zeker door mij) veel gegeten worden. De komende week staat al volgepland met activiteiten en betekend dus veel werk, maar wel leuk werk. Want op de meeste dagen ben ik bezig met werken van ongeveer 09:00 tot 20:00, maar dit is goed vol te houden door de afwisseling en hetgeen ik moet doen.

Tot snel mensen!